ایشان با بیان خاطراتی از دوران تحصیل و تدریس، تصویری زنده از شخصیت کم‌نظیر این عالم ربانی ترسیم می‌کنند: در دوران تحصیل خود، هنگامی که مشغول خواندن رسائل در کلاس مرحوم آیت‌الله تهرانی(ره) بودم، با فردی مباحثه داشتم که ایشان به فیض شهادت نائل آمد و در جلسات درس استاد حشمت پور حاضر می‌شد. یادم می‌آید در همان دوران، جلدهای نخست تفسیر المیزان علامه طباطبایی تازه منتشر می‌شد و هنوز نگارش آخرین مجلدات آن به پایان نرسیده بود. در آن زمان، آیت‌الله گلپایگانی یک دوره کامل المیزان را به آقای حشمت‌پور اهدا کردند، به پاس تدریس بی‌نظیرش در درس رسائل. این در حالی بود که در آن سال‌ها، جوایز و تشویق‌های مرسوم امروزی وجود نداشت یا بسیار نادر بود؛ اما ایشان به‌واقع بهترین استاد رسائل آن دوران شناخته می‌شد.
تبحر در علوم عقلی و نقلی؛ استادی جامع‌العلوم
حجت‌الاسلام عابدی ادامه می‌دهند: هر چند در سال‌های اخیر، شهرت آقای حشمت‌پور بیشتر در زمینه علوم عقلی مانند فلسفه و منطق بود اما در فقه و اصول نیز استادی زبردست و کم‌نظیر به شمار می‌رفت. یکی از ویژگی‌های بارز ایشان، اهتمام فوق‌العاده به مطالعه و تحقیق بود. برای تدریس یک ساعت درس، گاه ۱۰ تا ۱۵ ساعت مطالعه می‌کرد و هر منبعی که احتمال می‌داد به بحث مرتبط باشد، بررسی می‌نمود. حتی برای فهم دقیق یک کلمه، نسخه‌های خطی مختلف را جستجو می‌کرد تا ببیند آن واژه در کتاب‌های گوناگون چگونه نقل شده است. این دقت و وسواس علمی، نشان‌دهنده عظمت جایگاه درس و بحث در نگاه ایشان بود.
خلق نیکو و پرهیز از هرگونه گناه زبانی
استاد عابدی با اشاره به گستردگی دانش استاد حشمت‌پور می‌گویند: کتاب‌هایی که امروزه کمتر کسی جرأت تدریس آن‌ها را دارد، در گذشته توسط ایشان تدریس می‌شد؛ کتاب‌هایی مانند شرح مواقف، شوارق لاهیجی، اشارات و شفای ابن سینا که برای ایشان امری عادی بود. همچنین، ایشان در زمینه حدیث و تفسیر نیز تبحر ویژه‌ای داشتند و کتاب‌هایی مانند توحید صدوق و تفسیر بیضاوی را تدریس می‌کردند.
اما بعد علمی، تنها بخشی از شخصیت این استاد بزرگ بود. حجت‌الاسلام عابدی با اشاره به سجایای اخلاقی ایشان می‌گویند: یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته آقای حشمت‌پور، تخلق به اخلاق الهی بود. ایشان به‌شدت مراقب زبان خود بودند و از غیبت، سخن چینی و حتی کوچک‌ترین ناسزا پرهیز می‌کردند. انسانی وارسته و کامل از هر جهت بودند.
حجت‌الاسلام عابدی در پایان با دعا برای آن مرحوم می‌گوید: خداوند ایشان را با اولیای الهی محشور کند و ان‌شاالله که در حوزه‌های علمیه، اساتیدی مانند ایشان بیشتر شوند.