حجت الاسلام والمسلمین احمد عابدی، در دیدار حجت الاسلام سید ناصر میرمحمدیان مدیرعامل بنیاد هدایت، به کار بردن تعبیر «امام» را برای ائمه جماعات بسیار مناسب دانست و گفت: برخی بیش از حد روی این عبارت حساسیت دارند و بهتر است به جای عبارت های ثقیلی نظیر «حضرت حجت الاسلام» از کلمه «امام» برای ائمه جماعات بهره ببریم و این در دنیای اسلام از جمله ترکیه و پاکستان و دیگر کشورها متعارف و جا افتاده است.
ایشان ضمن اشاره به کارکردهای مسجد بیان کرد: در گذشته افرادی که سن بالایی داشتند در مساجد جمع می شدند و در کنار عبادت و ذکر به گفت و گو با هم می پرداختند؛ اما اکنون درب مساجد را بسته ایم و جای مساجد را پارک ها گرفته اند که این خود دارای آسیب هایی است.
در گذشته مسجد، عضوی از خانواده ها به شمار می رفت؛ یک خانم همانطور که خانه خود را جارو می کرد، مسجد را هم جارو می کرد؛ کسی که زیارت می رفت همانند خانواده خود برای مسجد سوغات می آورد.
استاد عابدی ادامه داد: درب مسجد در زمان پیامبر اکرم صل الله علیه و آله یکسره به روی مردم باز بود نه اینکه تنها در وقت نماز باز باشد؛ مساجد کارکردهای بسیاری را می تواند در رسیدگی به مشکلات اجتماعی مردم داشته باشد. باید در این خصوص مطالعات و بررسی هایی صورت بگیرد.
ایشان تربیت امام جماعت برای مساجد را کاری مهم توصیف و خاطرنشان کرد: اینکه یک طلبه در اداره ای مدیر شود خارج از حیطه رسالت طلبگی است، حتی قضاوت هم کار اصلی طلبه نیست؛ رسالت اصلی طلبه امامت جماعت و مسجد است.
به خاطره ای از آیت الله مهدوی کنی اشاره کرد و افزود: ایشان می گفتند که این مسجد بود که برای ما نیرو تربیت کرد نه دانشگاه؛ ای کاش درس های حوزه های علمیه هم به سمتی برود که روش امامت و مسجد داری به طلاب بیاموزد.
حجت الاسلام والمسلمین احمد عابدی در بخش دیگری از سخنان خود به تشریح فلسفه معماری و نقش‌های به کار رفته طراحی های مساجد پرداخت و اظهار داشت: طراحی ها، کاشی کاری ها و حتی گل هایی که در کاشی مساجد به کار می رود ویژه است و این موضوع نشان می دهد که سرّی وجود دارد و آن این است که مبدأ حرکت مسجد است و به عالم غیب می رسد.
استاد عابدی افزود: این سبک معماری و کاشی کاری دارای اسرار و معنا و مفهوم خاصی است؛ اما متأسفانه در این زمینه کم کاری شده است و باید به آن پرداخته شود.
گفتنی است: در ابتدای این دیدار حجت الاسلام میرمحمدیان به تشریح فعالیت های شبکه امامت پرداخت.
